�B?Z� D?YEB?LMEK�

�Geldim, g�rd�m, yendim!� demi? Julius Sezar, Zela sava??nda elde etti?i zaferi Roma Senatosu�na haber veren kibir y�kl� mektubunda.
Sanki zaferi tek ba??na kazanm?? gibi�
Ger�ekte �Geldik, g�rd�k, yendik!� bi�iminde olmal?yd? c�mle; do?rusu buydu ��nk��
Sezar kurnaz bir komutan olabilir; ama elbette Zela sava??n? Roma imparatorlu?unun g�z�pek sava?�?lar? kazanm??t?.
Kime kar?? peki?
Bug�n Tokat dedi?imiz kentin �Zile� il�esinde kurulu antik krall??a ve Kral Farnakes�e kar??�
Milattan �nce 47 y?l?nda.
G�n�m�zden tam 2064 y?l �nce�
***
�Geldik, g�rd�k, yendik!�
Sezar�?n sarf etti?i c�mle kadar etkileyici gelmiyor mu kula?a, ne dersiniz?

Neredeyse iki milenyumdur �ben dili� insan uygarl???n? egemenli?i alt?na alm?? g�z�k�yor.
Bir t�r filolojik diktat�rl�k, s�zel tahakk�m�
Fakat i?in asl? �yle mi?
De?il asl?nda; �biz� diyebilenlerin ba?ar?s?, �ben�cillerinkinden �ok daha g�rkemli, �ok �ok daha ???lt?l?:
?slam�? d�?�nsenize�
�Andolsun, Biz, g�kleri, yeri ve ikisinin aras?nda bulunanlar? alt? g�nde yaratt?k��
Ahk�f Suresi�ndeki bu ayette ge�en �Biz� s�z� hi� ku?kusuz �o?ulluktan daha �ok Hakk�?n tekli?ini ve y�celi?ini g�steriyor; keza bu, Arap�an?n dil �zelli?inden de kaynaklan?yor. Arap�ada ve ba?ka baz? dillerde azamet, y�celik ifadesi olarak bazen ki?i kendisi i�in birinci �o?ul ?ah?s olarak �Biz� ifadesini kullanabiliyor. �zel bir durum�
Ama bir bu kadar da ��zel ders� ders niteli?inde insano?lu i�in.
Ke?ke Sezar Kur�an okuma ?ans?na sahip olabilseydi.
O zaman �biz dili� kullanmay? tercih eder miydi acaba?
Bir de ?u var tabii, orijinal dilinde ya da �evirisi ile Kur�an okuyanlar?n hepsi hayatlar?na �biz dilini� egemen k?lm?? ki?iler midir?
Ne dersiniz?..
***
Y?l boyu kat?ld???m �?retmen m�lakatlar?nda gen� �?retmenlerin �Ben�� diye ba?layan say?s?z c�mlelerini i?ittim:
�Ben, ?u kurslara kat?ld?m��
�Ben, ?uralarda bulundum��
�Ben, �?rencilerimi ?�yle bi�imlendiririm��
Onlarca, y�zlerce kez i?itti?im c�mleler.
Ve sonra biri geldi, d�rt y?l �nce e?itim fak�ltesi bitirmi? gencecik bir �?retmen�
�Biz, �niversitede ?unu �?renmi?tik�� dedi.
�Bizim okulda ?u, �o?u zaman ?�yle yap?l?rd?�� dedi.
��?rencilerimle ?unu ba?armay? denedik�� diye ekledi�
�Niye b�yle ki?� diye d�?�nd�m, nedenini sordum.
?a??rd? gen� �?retmen:
�Aksi olabilir mi? Onca ?eyi ben, bir ba??ma nas?l yapabilirdim ki?..� diye m?r?ldand?.
�??te bu!� dedim�
O an, �nl� �Danny-Kruger Sendromu� geldi akl?ma.
�Kulaklar?n �?nlas?n Sevgili a?abeyim, p�rim Haluk �elik� diye ge�irdim i�imden:
�Bilgi, bazen �zg�ven erozyonu do?uruyor insanda.�
Ya da d??ar?dan bak?ld???nda �yle g�r�n�yor; ama ger�ekten bilgi sahibi olanlar?n beyninde asl?nda �Ben tamamlanm?? de?ilim, eksi?im daha�� fikri deviniyor hakl? olarak. Bu �y�ksek kaliteli �zele?tiri�, cereyan etti?i beyinde ileri at?lmak, yeni sorumluluklar �stlenmek, hatta hak edilmi? terfi tekliflerini kabul etmek konusunda bile teredd�t do?uyor:
Ben mi?
Bu iltifata ger�ekten l�y?k m?y?m?

Evet, bu do?ru:
Hepimiz eksi?iz!
Tamamlanm??, mutm�in ve m�kemmel olan?m?z zaten yok!
??te bu y�zdendir ki �ben�den �ok �biz� olarak de?er kazan?p g��lenebiliyoruz. �Ben� diyenden �ok �biz� diyebilene hayranl?k duyuyoruz asl?nda.
Onun yan?nda, onun emrinde, onun himayesinde, onun kanatlar?n?n alt?nda ya da ne bileyim i?te, onun koynunda mutlu hissediyoruz kendimizi�
�Biz� diyebilmek�
Keza; �yle diyenin duyan? olmak; bu uzla??y?, b�t�nle?meyi, bar?? ve esenlik bildirisini i?itmek; �� harfe, bir s�zc�?e b�t�n bir hik�yeyi s??d?rabilmek�
Hakikaten harika ?ey!